|
"Ge
gaat u echt amuseren" zeiden ze...
Verslag van een weekend in d' Ardennen met een voetbalploeg, door
Doken Dweis.
Alleen al maar om van dat gezaag af te zijn ben ik meegegaan op weekend.
"Allez Doken, gaat mee, 't is echt plezant, ge zult u echt niet
beklagen, bovendien is het een jubileum-editie. We gaan al voor de
twintigste keer". Twintig jaar is een fractie in het licht van de
eeuwigheid, en toch kan er zoveel gebeuren op zo'n korte tijd. 't Is maar
hoe je het bekijkt. Het eerste weekend
dateert dus nog van de tijd toen men van een kus zwanger kon worden. Ik heb
mij laten overhalen, en ik heb het overleefd, maar wat ik allemaal
meegemaakt en gezien heb, durf ik aan geen serieuze mens vertellen. Aan
jullie wel.
Dag 1: vrijdag 22/05/15
In het dagelijkse leven ben ik licht content als het vrijdag is. "I got
friday on my mind" neurie ik wel eens stilletjes zodat niemand het
hoort. "Het is niet omdat je je goed voelt dat je het moet laten
blijken" zei mijn vader zaliger Dolf Dweis. Hij was averechts geboren,
en dat liet zo zijn sporen na.
Door een of andere verkeerd gelopen afspraak was ik rond de middag al in
Filot. Ik dacht me rustig op de kamer te installeren om mij, als eerst
aangekomene, het beste bed toe te eigenen. Dit was echter een misrekening
want voor ik het wist liet ik mij overhalen en zaten we tien minuten later
in volle zon op een terras onze eerste pint(en) te drinken. In d' Ardennen mag
je van een cafébaas verwachten dat hij (in dit geval zij) frans
spreekt. De voertaal op het terras was echter Nederlands. Om een veel te
lange namiddag kort te houden reden we rond 5u, plaatselijke tijd,(na ettelijke alcoholen te
hebben gedegusteerd) naar ons "kasteel". Zo noemen ze dat
inderdaad. Een ietwat vervallen oude villa in een veel te groot bos. Daar gekomen dacht ik mij
efkens op de kamer terug te trekken, maar nee, alleman begon stilaan te
arriveren en uit beleefdheid aanhoorde ik de vele verhalen van " zo
lang in de file gestaan" en "langs Charleroi of Namen rond
gereden". En dan terug drinken. Alcohol. De drank op het weekend bleek nagenoeg
gratis te zijn (wat ze mij pas zondag vertelden toen ze een luttele bijdrage
van 10€ de man vroegen), en het kon dus niet op. Had ik dat geweten!
Om 20u gingen we aan tafel voor een BBQ. Zelf hou ik nooit geen dergelijke
verbrandingsrituelen, maar ik weet wel wat een BBQ is, ik ben al wel enkele
keren uitgenodigd bij zogezegde vrienden. Het verschil met een gewone BBQ
was hier dat het vuur buiten stond (zoals het hoort) en wij binnen zaten.
Echt nefast voor de feestvreugde is dat, maar mij hoor je niet klagen.
Na de BBQ mochten we even naar de kamer om ons verkleedkledij aan te
trekken. Het thema was "So you think you can sing" en de
activiteit was een ordinaire karaoke die heel de avond tot een stuk in de
nacht duurde. Normaal zou ik gaan slapen zijn, maar het was zo'n herrie dat
dit onmogelijk was. Iedereen was verkleed in een of andere zanger of
zangeres, wat overigens niet altijd even duidelijk was. Iemand liep in korte
broek als een schooljongen gekleed en ik dacht echt dat hij Angus Young van
AC/DC probeerde te imiteren. Bleek het om een verpersonificatie van Stromae
te gaan. Ik heb wel eens betere vertolkingen gezien. Die mens
leek mij nochtans
iemand te zijn gezegend met een fatsoenlijk portie hersenen, maar, zoals later
bleek, helaas met een teleurstellende houdbaarheid. Een ander koppel was
Erik en Sanne. Nooit iemand gezien die zo op Erik en Sanne leek, vooral
Erik. Zingen was echter niet hun sterkste punt. Het toppunt van de avond
zou een optreden van de "Romeo's" zijn. Ik ben niet echt een
fuifnummer, en in een polonaise loop ik ook altijd de andere kant op, maar
een vlaamse schlager kan ik wel -onopvallend- smaken. Wat deze jongens
brachten tartte echter alle verbeelding. Zij waren duidelijk
onder invloed van alcohol of iets anders dat invloed heeft. Zolang deze Romeo's
maar geen album uitbrengen maak ik me geen zorgen. Zo ging het maar
door tot ver na middernacht. Stilletjes hoopte ik
op de beloofde stroomuitval, maar die kwam er nu evenmin als verleden
winter. De hele bende leek dit echter het van je te vinden en lalde
luidruchtig en veel speeksel producerend mee. Blij dat ik in mijn bed lag.
Desalniettemin toch enkele "sfeerbeelden":
Dag 2: zaterdag 23/05/15
Wie dacht dat hij op verlof was, of een rustig weekend tegemoet ging kwam
zaterdag wel bedrogen uit. Om 7u30 werd er al keet geschopt en moest
iedereen naar buiten voor de "So you thing you can dance" sessie.
Buiten op het terras van ons "kasteel" hadden ze een hele
discotoestand opgesteld. Beeldschermen, TV's, een hele muziekinstallatie. 't
Kon precies niet op. Dat moet daar geld gekost hebben! En voor wat? Voor
wie?
Enfin, die mannen van dat feestcomité hadden zich in een soortement uniform
gewrongen.. Dat kwam precies van bij Zeeman. Daar was dan geen geld voor. Ze
begonnen daar een dans te doen, die wij zogezegd moesten imiteren. Naäpen
noem ik dat. Dat had ik nog nooit gezien, die mannen konden daar dus niks
van. Dat was echt pionierswerk in de wansmaak. Ik dacht bij mezelf: dit kan
niet zijn, dit gebeurt niet echt. Ik droom. De kwaliteit zakte
tot een bodem waar voorheen zich nog niemand had gewaagd.. En alleman deed
maar mee, nou ja, stond daar wat te huppelen, en ze vonden het precies nog
fijn ook. Ik vond het gênant. Ik was blij dat we konden gaan ontbijten en
bereidde mij voor op een rustige voormiddag. Niets daarvan. Een van die
mannen van het feestcomité ( ik dacht ne rosse, maar bij nader toezicht
liep het daar vol van) trok het voortouw en had een wandeling annex
doe-opdrachten in mekaar geflanst. "So you think you can walk?".
Amateurs, echt niet te doen. Dat daar niemand verloren gelopen is in die weidse bossen, dat versta ik nu nog niet. Enfin, als alleman terug op de
vertrekplaats was aangekomen was het weer tijd om te drinken en te zagen
over de stafkaarten (gewoon slechte copies van 't internet). Alcohol
uiteraard. Na de diepvriesmaaltijd 's middags was het even tijd om te
rusten. Dit bleek voor verschillende "voetballers" het sein om beginnen te "hijsen". Acohol. Na de rust begon het
programma terug te lopen: "So you think you can play?". We werden
in verschillende groepen ingedeeld en moesten allerlei proeven ondergaan die
"iets" met muziek te maken hadden! Efkens een opsomming: " De
reggae-proef ttz om ter grootste joint rollen met krantenpapier en gras.
(Echt!). Een vlaamse schlagerproef waarbij men de polonaise moest doen met
de voeten aan mekaar gebonden, geblinddoekt, voor- en achteruit. (Niet te
doen!). Een of ander muziekgenre met de befaamde stoelendans (Jawel!). Een
Metal-proef waarbij men geblinddoekt moest headbangen tegen een ei dat in
een nylonkous omhoog hing (ik verzin hier echt niks..). Een Jacques
Brie(!)-proef waarbij men kaas moest onderscheiden (Serge Keisboer of
zoiets, en last but not least (je houdt dit niet voor mogelijk) een
Disco-proef met platteau-schoenen waarbij men geschoeid werd met copies van
crocs-schoenen vastgelijmd op een dienblad (de finale)". Bovenop waren er bij
elke proeven nog gasten die moesten discuteren omtrent de uitslag. Akkoord,
de jury leek mij ook geen bevoordeling uit de weg te gaan en het betrof
inderdaad altijd dezelfde personen die daar het slachtoffer van waren maar
enfin.. Of je intelligentie
krijgt daar klappen, of je geduld..
Gelukkig begon het te regenen en mochten we ons vlug gaan wassen om op tijd
terug te zijn voor het aperitief en bijhorend Gala-diner. (Wie kan die 20
jaar overleefd hebben?). Het aperitief was een warme cava demi-sec. De
aanwezige kinderen (sommigen brengen dus wel hun hele huishouden mee)
dronken frisse Kidibull, en ik was dan ook blij dat ik eentje zijn glas kon
afnemen en iets fris kon drinken. Het Gala-diner was echt feestelijk
aangekleed, maar het eten trok gewoon op niets. Iets met witloof met
koteletten. Maar alcohol was er genoeg.
Na het diner namen de vrouwen de leiding. Het moet gezegd zijn, zij het met
lichte tegenzin, dit leek mij al plezanter. De leut was er echter vlug af.
De battle of the sexes and ages! We werden weer eens verdeeld, ditmaal
volgens geslacht en ouderdom en moesten in een soort wedstrijd debiele
proeven ondergaan zoals breien, vrouwenboekskes uitpluizen, nagels in
plankskes slagen, vingernagels lakken... Het is niet aangenaam
om dit in de maag gesplitst te krijgen op een zaterdagavond in d' Ardennen,
maar blijkbaar moesten we de kelk tot op de bodem ledigen. Na deze wedstrijd
werd er nog voortgegaan met datgene waar de meeste spelers voor gekomen
waren: Alcohol! Resultaat, kot in de nacht en goed bien gaan slapen. Probeer
echter maar eens te slapen als er petomanen in uw kamer liggen die des
nachts, als er geen vuiltje aan de lucht is, het nodig vinden om hun kunde te
moeten etaleren. Mij zijn aangenamer
sensaties bekend.
Dag 3:
zondag 24/05/15
En de zevende dag
rustte God, maar deze jongens waren niet gekomen om te rusten. Na weer
een ontiegelijk vroeg ontbijt of iets wat er op leek was het weer tijd om
spelletjes te spelen. Het Romeinse "brood en spelen" kreeg hier
een nieuwe naamgeving: "Alcohol en spelen". Na de gebruikelijke
indeling in groepjes werd er "Kubb" gespeeld (echt be-la-che-lijk)
en het vreselijke "petanque". Ik vind petanque een
bezigheid voor leeggangers, een spel bedacht door de belastingen om het
alcoholverbruik op peil te houden. Komaan zeg, balletjes in een zandbak of
steentjes smijten.. Het alcoholverbruik werd in alle geval op peil gehouden.
Ik dacht bij mezelf: het kan niet alle
zondagen zondag zijn (zucht..). 's Middags werd er nog efkens gevreten
(friet met vol-au-vent) alsof het een laatste avondmaal betrof (een tijdelijk gebrek
aan goede manieren, noem ik dat), maar daarna begon alleman toch min of meer
op te kramen en te lullen over "hoe goed het toch geweest was", en
dat Jaak Rogge zou zeggen " dit waren de beste spelen ooit". Ik
was blij dat we terug huiswaarts konden, back to normal life, maar eerst
moest er nog eens gedronken worden. Alcohol...
Aan mij hapert ook
meer dan mij lief is maar deze jongens overdrijven.
Doken Dweis
|
