|
Kroegentocht
2015
“Wij zijn samen
onderweg, alleluja!”
“Het verbazend
herstelvermogen van de lever”
Een
kroegentocht is niet meteen de ultieme uitstap voor een geheelonthouder, en
toch keek ik uit naar deze jaarlijks terugkerende traditie waarbij een hele
ploeg individueel concurreert om het hoogste alcoholpercentage te bereiken
door middel van een constant verbruik van alcoholische dranken. Om dit te bereiken stappen, wandelen, slenteren, daggeren en
waggelen (in die volgorde) een allegaartje van brave huisvaders, einzelgängers,
voetballers, voorspelers, middenspelers en backs van café naar café
(vandaar de benaming box to boxspeler) om zich daar voor het goede doel min
of meer te pletter te drinken. Ook dit jaar werden de limieten van
Binge-drinking herschreven. Alhoewel, een kroegentocht van de Opelboys mag je niet vergelijken met Britse
voetballers of supporters die een geelgroen spoor van braaksel achterlaten
tussen 2 kroegen om niet verloren te lopen. Hier een min of meer
chronologisch verslag van de debatten:(een
tijdslijn)
Café ’t Spreekuur (balletjes?)
 |
Oud
café “’t vaderhuis”, vroeger opengehouden door Lea van Niskes, is
tradioneel het startcafé van onze kroegentocht. Lea werkte zich op tot de
highlights van de Opelgeschiedenis door ons jaarlijks gebakken balletjes met
brood en mosterd te serveren als basis voor een geslaagde drinkavond. Als
kenner van dit menu moet ik toegeven dat deze balletjes echt top waren, en
bovendien dus een vermelding waard. De nieuwe waardin kende dit gebruik
(nog) niet alhoewel zij een telg van de Niskes-familie is. Dit zal haar ten
gepaste tijde medegedeeld worden om deze mooie traditie in stand te houden |
Café bij Boontje
(le
boxeur)
 |
Na een hevige start die een mooi gemiddelde op gebied van drankverbruik
beloofde, begaven wij ons naar het tweede café dat op wandelafstand lag en
zonder moeilijke obstakels bereikt kon worden. Het ontbreken van de
balletjes maakte het ons moeilijk om de, op het traject talrijk aanwezige,
eetgelegenheden te negeren. Het was duidelijk dat een licht hongergevoel ons
de hele avond parten zou spelen tot uiteindelijk de hoeveelheden alcohol dit
gevoel zouden wegspoelen. “Waa den breiver es moet den bakker niet
zaain” zei mijn meter dikwijls, maar zij woog 100kg en kon gemakkelijk
enkele “Pennèls” in haar gilét kappen. Bij Boontje worden we steeds
goed ontvangen door de baas en de bazin. Het is een volks café zoals er
vroeger zovele waren in Asse en nu op één hand kunnen geteld worden. Het
kleine café aan de steenweg zou vader Abraham gezongen hebben moest hij
niet in de haven gewoond hebben. Een pilsje dat is daar niet duur, maar de
hardgekookte eieren waren op. Een steeds terugkerend verhaal over dit café
is het feit dat onze président het daar eens aan de stok heeft gehad met
een lokale gast “le boxeur” genaamd. De reden weet niet echt iemand en
voor zover ik mij herinner was er ook meer sprake van haantjesgedrag te
wijten aan de grote INBEVinvloed. |
The
Irish pub
(Kom
Ier)
 |
Via
een geanimeerde wandeling langsheen ’t steenweg en ’t gemeenteplein
kwamen we aan de Irish Pub. Vermoedelijk werden sommigen onder ons
slechthorend want alleman begon duidelijk luider te spreken. De Irish pub is
een aangename pub onderverdeeld in verschillende zit- en doehoekjes. Deze
pub werd ooit opgestart door echte Ieren, en was “the place to be” in
Asse. Nu is het soortement jongerencafé dat duidelijk zijn plaats gevonden
heeft in ons dorpje. De Guinness werd vervangen door Leffe en Duvel en dat
begon men duidelijk aan verschillende kroegentochters te zien. Vlug enkele
trappisten achter de tong en op naar de markt.
|
Den
Bloeyenden Wijngaerd
(de
gouden schoen)
 |
Toen we de markt opdraaiden kregen we de
indruk dat er nog verschillende kroegentochten georganiseerd waren, zoveel
volk was er. De terrassen zaten overvol, binnen was er dus genoeg plaats. In
den bloeyenden worden we steeds goed ontvangen door baas Steven en onze
eigen Opel-kelner Tom. Den Bloeyenden wekt onder onze spelers altijd de
tweestrijd op tussen de AB inbev- en Alken-Maesadepten. De mannen die bij
uitsluiting enkel Stella of Maes drinken. Het zit hem allemaal in het hoofd.
Wie smaakt het verschil (blind proeven)? Cola of Pepsi? Light of zero of
Max? Ook niet gemakkelijk maar hier deed het niets ter zake.
Gewoon verder drinken en een aanval op de nootjes, want dat hongergevoel
ging moeilijk weg. De tijd was gekomen om de resultaten van de gouden
schoenverkiezing kenbaar te maken. Axel S. de CEO van RSCA was speciaal
gekomen om de uitreiking te animeren.Prachtige geste uit de Anderlecht-corner. Dat zie ik Bart Verhaege
nog niet doen.. Er was een probleempje, de gouden schoen was nergens te
bespeuren (bleek verwikkeld in een ingewikkeld telefonisch gesprek). Na wat
tijd winnen kwam Dirk J, gouden schoen 2014-2015 op het juist moment
binnengestapt om zijn prijs in
ontvangst te nemen. De volledige uitslag staat op de Opelsite. aarop werd
eens goed gedronken.. |
De Malpertuus
(ons
clublokaal)
 |
Ons lokaal was die avond ingenomen door de studenten van Moeder Hopland.
Vollen bak, toch een tweetal keren gedronken buiten op het terras.
Ondertussen was het al zaterdag geworden en de tocht liep op zijn einde
(voor sommigen was het licht al eerder uit).Toch nog vlug enkele duvels en
trappisten verzet vooraleer onze laatste halte aan te vatten. Die was
slechts een stap verder.
Gelukkig.
|
De Cafka
(weer
bij Niskes)
 |
Terug bij de familie waar we gestart waren, de Niskes, in dit geval Kris en
Anneken. Gezien de weersomstandigheden en de nodige alcohol had iedereen het
warm genoeg om buiten te blijven op het terras. Daar werd de avond nog eens
overlopen kwestie van allemaal met hetzelfde verhaal thuis te komen.
Allemaal heel plezant tot cafébaas DVM uit A. het nodig vond om roet in het
drinken te gooien. Volledig verstuurd, onder invloed van iets dat veel
invloed had vond hij het nodig om alleman fysiek en verbaal te bedreigen. Ik
bewonder onze jonge garde die hem zonder kleerscheuren herhaaldelijk konden
afhouden. Moest “le boxeur” er nog bij geweest, had de herrieschopper
wel eens verstrengeld geweest in zijn eigen terras. In de oorlog was hij waarschijnlijk het doodschoppen niet waard geweest..
Uiteindelijk doofde de avond (en bij velen het licht) zachtjes uit.
’t Was weer eens een succesavond. Tot volgend jaar. |
|