Hij heet Arthur Blanckaert, en die naam zegt u misschien niet veel, maar zowat 15 jaar na zijn geboorte begon hij zichzelf Will Tura te noemen, en enkele jaren later noemde iedereen hem zo. Zelf ben ik ook nog ooit van plan geweest om mijzelf anders te gaan noemen, maar ik vond geen betere naam, en daarbij, anderen, vooral mensen die niet gehinderd zijn door enige kennis of kunde, deden dat soms wel en dat vond ik niet altijd fijn. Ik heb het overleefd, maar niet alle demonen zijn dood..
Heb ik al eens gezegd dat ik een groot bewonderaar ben van Will Tura?  Vermoedelijk niet want dit openlijk toegeven zit mij precies niet zo lekker. Het "staat" ook niet echt vind ik. Will Tura is ook niet bepaald mijn tijdsgenoot, neen hij is minstens 10 jaar ouder. Het zijn vooral de titels van zijn liedjes die ik zo fijn vind. Raar misschien, maar enfin, als u dat niet begrijpt: geen man overboord.
Zo kwam het dat ik die zaterdag naar Walfergem reed om Opel te zien spelen tegen de Cristalboys. Ik dacht bij mezelf: het kan niet zijn dat ze 3x na mekaar gaan verliezen, maar hoop doet leven en dus was ik danig op tijd dat ik nog 20 minuten geduld moest oefenen voor de match begon. De lucht was niet bepaald hemelsblauw, er stond een gure noorderwind, maar het regende tenminste niet meer. 
De match begon uitstekend voor Opel: Stef D (sterke wedstrijd) zette voor vanop rechts en Matthijs stond klaar aan de tweede paal om met een perfecte kopstoot de keeper te verslaan. 2 min bezig en het stond al 1-0. Matthijs had zich bij deze fase echter bezeerd aan het hoofd (vermoedelijk vel af). "Lach er mee" zei iedereen, "want je zien huilen nee dat kan ik niet". De voorsprong was echter niet van lange duur want bij een aanval van Cristal werd Ken de bal afgesnoept en de spits kon alleen op Wim afgaan. De bordjes stonden weer gelijk. 10 min later werd het nog erger toen Ken geel kreeg. De vrijschop die daaropvolgde werd nog in hoekschop verwerkt, maar bij deze stonden 2 spelers klaar om binnen te koppen en het was 1-2. 
Hopeloos denk je dan, maar Opel liet de moed niet zakken en ze kregen nog verschillende kansen voor de rust. Stef D ging nog eens zijn lijn af maar Matthijs miste de kans. Wim kreeg nog een mooie kans maar de keeper redde met een beenveeg en bij een verre voorzet van Beeckie misten Jan en Kim beiden de bal die buiten waaide. Net niet zegt men dan en dat was het ook.
Beeckie, Ken en Kim werden vervangen, Sandro, Cliff, Stef M kwamen erbij, maar dit bracht allemaal niet veel aarde aan de dijk. (Welke dijk?). Wim kreeg nog een paar mooie kansen, Matthijs draaide er nog enkele de nek om en Simon bleef maar pal op de keeper schieten. Allemaal dachten ze: "Ik mis ze zo, ik mis ze zo, ik mis ze keer op keer..."  Opel bleef hopeloos met de kansen morsen en Cristal mocht zeer blij zijn met deze overwinning. Wat je diep treft na zo'n match is het feit dat we met wat geluk gemakkelijk konden gewonnen hebben,  maar de werkelijkheid is dat we 3 matchen tereke verloren en bijgevolg onze aandelen in de rangschikking serieus gezakt zijn. Merkte ik in deze match soms ook niet een kleine "laisser aller" op? Het was misschien ver gezocht en niet gevonden. Nadien kreeg ik opeens onverklaarbare heimwee naar huis. Dat komt ervan.
Ploegopstelling: Wim DB, Jan, Ken, Beeckie, Jo, Stef D, Dirk, Kim, Simon, Matthijs en Wim.
Bank: Cliff, Stef M, Sandro en Bart
De overige uitslagen vind je hier en de rangschikking vind je daar.