HOKE – OPELBOYS 3-2

Verslag van een voetballende reporter

Donderdag 21 april 14u31
Sms-je van de coach: wil je zaterdag mee s jo tten want hebben een man tekort ! Ik hoorde mezelf denken … damn, de dag ervoor zowel fysiek (gevallen) als mentaal (op Genk) een serieuze mokerslag gekregen en is al 2 jaar geleden dat ik een officiële match heb gespeeld… hmmm… maar ik kan toch mijn maten niet in de steek laten?! OK trainer, je kan op me rekenen ! Bovendien is het mijn verjaardag.

Zaterdag 23 april 14u20
Verzameling op de boekfos bij ideaal voetbalweer. De sfeer was meteen goed en vanouds. De ploeg werd overlopen en er was de traditionele discussie om met een 4-4-1 te spelen en de Conkie op de bank te zetten. Ik stemde voor.
Na wat rondrijden kwamen we op het veld van FD Doggen en HOKE aan. Mooi terreintje en de kleedkamer kon ons tenminste allemaal herbergen. Op zoek naar mijn truitje merkte ik dat nr 7 een medium was geworden. Wie heeft dit hier beslist…. ? Oke, er werd me spontaan nr 10 aangeboden, een Large die precies toch wat strak zat. En dat broekske leek ook gekrompen tov 2 jaar geleden. Na een toiletbezoek (van de stress) liep ik met volle moed het terrein op.  

Zaterdag 23 april 15u30
Na een beperkte opwarming stonden elf dappere krijgers klaar voor de strijd tegen HOKE, derde in de stand. Dieter in doel, Cliff, Bartje, Jan en Bert in een stevige verdediging, een dynamisch middenveld met Kim en Dirk, 2 voetballende flankspelers Simon en Stefan, en 2 lange spitsen Wim en ikke. Wim koos om in de eerste helft met de wind mee te spelen dus draaiden we van kant. We begonnen stevig aan de match met de wind in onze rug en zetten HOKE onmiddellijk onder druk. Het regende kleine kansjes en enkele corners maar de bal werd nooit goed geraakt of afgewerkt. Toen ik even later de bal net kon raken maar eveneens een duidelijke trap op de voet kreeg, stond iedereen stil… behalve Wim…die alleen op de keeper ging maar net naast besloot. Dé kans om op voorsprong te komen ! Plots ging het snel en kon een aanvaller van HOKE door onze verdediging snijden en het leer naast Wieter binnentrappen. Een domper van formaat, onterecht maar helaas gingen we rusten met een 1-0 achterstand.
Ook de tweede helft bleven we strijden en werd ons eerst nog een penalty onthouden, nochtans duidelijk handspel. Een aantal minuten later was het toch prijs. Een forse tackle in de rechthoek werd bestraft ! De HOKE verdediger, die het in de eerste helft vaak aan de stok had met Wim, kreeg zijn tweede gele kaart van de namiddag en mocht gaan douchen. De penalty werd properkes binnengetrapt door Simon : een verdiende 1-1 !!! Iedereen geloofde er terug in, maar de realiteit bleek anders. Amper een minuut later werd een ongelukkige terugspeelbal bijna fataal toen Dieter over de bal trapte. De bal raakte de buitenkant van de paal. HOKE nam met 10 man de match in handen terwijl Opel helemaal langzaam wegzakte. Het werd al snel 2-1 en 3-1 terwijl Dieter met een aantal stevige reddingen ons behoedde voor een treurige namiddag. Vooraan konden we geen antwoord bieden en misten we nog enkele kansjes. Enkele minuten voor tijd werd de score toch nog gemilderd. Een diepe bal werd tussen keeper en verdediger gespeeld. Ik kon door het mistasten van de doelman de aansluitingstreffer in het lege doel wegleggen. Een mooi verjaardagsgeschenk. 
We verloren met 3-2 …
Na een deugddoende douche en een pintje werden we nog verwend in de kantine met warme hapjes en frietjes zodat de voetbalnamiddag vettig werd afgesloten.
De "Man van de match",
Uw voetballende reporter, de nieuwe nr 10, Conkie.

Ondanks zijn kwetsuur was Conkie trouw aanwezig op de Opelfeestjes

Res: geen
Doelpunten: SIMON, CONKIE