Opelboys
 Afdeling 3B - KAVVV
14/03/15:
Nickyspurters-Opelboys 1-0

Ik was precies iets vergeten..

De uitstap ging deze week naar Groot-Bijgaarden alwaar de Nickysputers hun thuismatchen plegen te spelen. Zo Groot is Bijgaarden nu ook weer niet en bijgevolg waren we vlug ter plaatse. Wel groot was mijn verbazing toen wij de infrastructuur betraden. Het eens zo mooie biljartveld van VC Groot-Bijgaarden (vierde provinciale) bleek een verharde parking te zijn die bovendien nog niet gelijnd was. De eens zo propere en ruime kleedkamers leken mij ideaal voor een namiddagje urban exploring. (Google dat maar eens) Waarom was ik mijn fototoestel toch vergeten? Een vergane glorie wordt zoiets al wel vlug genoemd. Ik had er geen goed gevoel bij, maar er viel mee te leven want ik moest mij niet omkleden. Het laatste nippertje werd gebruikt om de lijnen te kalken en de match kon beginnen. 11 spelers en 2 man op de bank. Dieter W en Arne C. Arne zou graag meespelen maar is nog niet speelgerechtigd, Dieter mag wel spelen maar doet het liever niet. (Gaat daarmee ne keer naar den...). Toch moesten wij met hen naar den oorlog. Graag had ik daarvan een foto genomen, maar waarom was ik mijn fototoestel toch vergeten? De eerste helft kon vlug samengevat worden. Wim moest drie prachtige reddingen uit zijn gele mouwen schudden om de nul op het afwezige bord te houden terwijl verschillende Opellers in snelheid werden genomen en voorbij gespurt door hun respectievelijke jongere tegenstanders, niet voor niets de Nickyspurters genoemd. Rommelig Opelspel, geen duelkracht, slechte passes, totaal geen dreiging. Enig lichtpunt en tevens mirakel was de blanke stand met de rust. Enige geruststelling was dat het niet slechter kon.
Met een steeds doffer wordende oogopslag bekeken wij de tweede helft vanuit de cafetaria waar het goed en warm vertoeven was. (Zie rode pijl op de foto, aan dat raam zaten wij en vandaar kon je het  voetbal of wat er moest voor doorgaan goed overschouwen). Zelfs Arne zag het niet meer zitten op de bank en liet zijn vriend Dieter verweesd achter in alle eenzaamheid. Waarom was ik mijn fototoestel toch vergeten? Ondertussen was ook Yves C ons komen vervoegen. Yves, ex-Opel was een uitstekende voorstopper in zijn tijd, wij noemden hem Yves the knife wegens zijn snedige tussenkomsten op het veld en ik meen mij ook te herinneren dat hij altijd speelde met een mes tussen zijn tanden, maar ik kan mij ook wel eens vergissen. Ja mijn geheugen, soms zit er de klad wel eens in, maar ik weet niet meer wanneer precies.
Die tweede helft, daar moesten wij ook nog door en die speelde zich met wat beterschap toch meer op de helft van de Nickyspurters af. Opel slaagde er nog steeds niet in om een valabele kans bij elkaar te voetballen maar bleef moedig ten aanval trekken. Ondertussen speelde zich op straat, een 100tal meters achter het voetbalplein, iets mysterieus af. Op de rijbaan bleek een moto te liggen en enkele personenwagens met zwaailichten kwamen aangereden. Wat er feitelijk gebeurd was en waarom deze anonieme politiewagens daar waren was , voor ons althans, onduidelijk. Bovendien waren er ook al enkele toeschouwers gestopt op de PD.
(PD of Plaats Delict is nederlands politiejargon voor de plaats van het delict. Dit is de plaats waar een misdrijf is gepleegd. Denk bijvoorbeeld aan de plaats waar een vluchtauto of -moto van overvallers is achtergelaten!). Deze plaats moest dus blijkbaar zo vlug mogelijk afgezet worden om te vermijden dat de sporen gewist werden. Wat was er toch gebeurd? Als het nederlands ontoereikend is zeg ik al wel eens "your guess is as good as mine" waarmee ik bedoel dat ik er geen flauw idee van heb. Soms is het beter om niet te weten, maar een al dan niet gezonde nieuwsgierigheid die men eerder aan vrouwen zou toeschrijven, maakte zich van mij meester en ook van de andere toeschouwers bij wie het tafereel blijkbaar ook niet ongemerkt voorbij was gegaan. Waarom was is toch mijn fototoestel vergeten? Deze vraag kwam zo ineens uit het niets bij mij op. Van wat waren wij (bijna) getuige geweest? Verschillene hypotheses en bijhorende scenario's doken op in mijn naaste omgeving en kleurden deze donkere zaterdagnamiddag. Raar dat ik daarvan niets terugvond in de kranten op maandag. Het moest vermoedelijk geheim blijven om het verloop van het onderzoek niet te schaden. Ondertussen bleven die Opellers, onwetend van enig voorval of PD, maar aanvallen en aanvallen, en wat gebeurt er dan meestal? Je krijgt het deksel op je neus. Vanwaar het komt, niemand weet het, maar het valt op je neus! Nickyspurters kwam bij een tegenaanval, randje buitenspel, op voorsprong. Hier kon Wim niets tegen beginnen. Zijn reddingen waren op. Terwijl de discussies nog gaande waren over het al dan niet buitenspel, deed Matthijs op links een poging om het strafschopgebied van de tegenstrever binnen te dringen. Nicky hinderde Matthijs ietwat en de ref floot. Matthijs begon al binnendsmonds te zeuren omdat hij een fout tegen kreeg, maar kijk, de ref wees naar de penaltystip en Matthijs gaf volmonds zijn goedkeuring. Voor een hoogtepunt had Opel nog niet gezorgd in de match, maar alleman voelde dat dat er wel zat aan te komen. En dat was ook zo. Beeckie dacht dat zijn momentum was aangebroken, eigende zich resoluut de bal toe en schopte die vervolgens in de keeper zijn handen. Zelfs een puntendeling zat er niet in. Het hout waarvan men soms pijlen maakt was op. Fini. Een cataclysme was het nog echt niet, maar erger moest het voor mij niet worden. De anonieme politiewagens waren ook weg, de moto stond recht er er was niets dat nog aan een PD herinnerde...Plezant was nog wel dat Werner zijn auto weer zó dichtbij had willen parkeren dat hij niet meer wegkon. Luid claxonerenen wachten was zijn lot. Spijtig dat ik mijn fototoestel was vergeten.
Wat betreft de opstelling van de ploeg: Wim DB, Jan R, Ken, Beeckie, Bart, Feile, Michiel, Matthijs en Simon. Reserve: Dieter. Wim S was tegen een betonnen afdakje gelopen met zijn hoofd, maar dit was gelukkig niet beschadigd. 
De overige uitslagen vind je hier en de rangschikking vind je daar.