"Argusogen, Stef, Peter en Michiel"

de redders in nood

Volgens de Griekse mythologie had de reus Argus honderd ogen over zijn hele lichaam en zag hij werkelijk alles. Toch liep het verkeerd af met hem. Hij werd gedood door Hermes, de zoon van Zeus, nadat Hermes, die de gedaante van een herder had aangenomen, met heel mooi fluitspel Argus in slaap gewiegd had.
In slaap wiegen en dan toeslaan: een term die regelrecht uit de voetbalwereld komt.
Zo volgde ik deze week met argusogen de oproep van coach Wim om tot een ploeg te komen die de caféboontjes zou partij geven. Dit bleek geen gemakkelijke opdracht te zijn, er kwam "geen schot in de zaak" leek mij. (En bij voetbal is er bij voorkeur heel wat "schot in de zaak" nodig, om te kunnen winnen).Als bij nader onderzoek - soms stel ik oprecht belangstelling in het randgebeuren dat zo'n match voorafgaat- bovendien bleek dat de Boontjes hun eerste ploeg niet moest spelen op zaterdag, zag ik de bui al hangen zonder de voorspellingen van Frank af te wachten.
Was ik alleen met mijn angsten en dacht iedereen dat het wel zou loslopen? In mijn ergste nachtmerries -toch meer oppassen met die slaappillen- zag ik de Boontjes met een halve ploeg van hun eerste elftal aan de aftrap staan en wij nauwelijks aan elf spelers geraken die daarenboven niet behoorlijk alle plaatsen konden invullen. Het einde van de week en bijgevolg ook de zaterdag naderde en met een zwaar gemoed trok ik naar de match tegen de Boontjes. Op verplaatsing dan nog! Laat me in alle eerlijkheid toegeven dat op verplaatsing spelen voor Opelboys niet direct een nadeel is. Procentueel gezien zijn de meeste terreinen op verplaatsing beter dan onze weide in Walfergem, en, ik wil niet pretentieus klinken, omdat wij het van het betere voetbal moeten hebben, is dat dus eerder een voordeel voor ons. Bovendien mochten wij op het eerste terrein van de ongenaakbare leider in vierde provinciale-Asse-ter-Heide- spelen. Was dat nu het zoveel beschreven Pasengevoel of speelde er nog andere magie een rol om het mij psychisch minder te bezwaren? Toch was ik nog niet op mijn gemak (Bart zat er op). Volledig terzijde eventjes, is het jullie ook al opgevallen dat Bart zowel bij een thuismatch als op verplaatsing altijd een bezoek brengt aan de lokale sanitaire instelling? En dit niet alleen voor een klein leakage, maar meestal voor het zwaardere werk. Tot nu toe hebben we het elke keer kunnen voorkomen dat we  Guido De Wever moesten oproepen. Ik ken meerdere bekende voetballers (de namen schieten mij even niet direct te binnen) die andere bijgelovige acties moeten inplannen voor de match om tot  innerlijke rust te komen.Maar dit zou ons te ver kunnen leiden. (Schijnt vooral voor te komen in dat gedeelte van Vlaanderen waar Gary Haggar, Hary Gahhar is.)  De match was nog maar pas bezig of Peter V had Stef H al tweemaal diep gestuurd maar zijn eerste poging ging voorlangs en de tweede in de handen van de keeper. Stef is het type speler dat er altijd voor gaat, snel en steeds in beweging, kansen creëert en soms ook kansen de nek omwringt. Gebrek aan inzet kan je hem nooit verwijten. De Boontjes daarentegen, waren vooral gevaarlijk op tegenaanval met enkele snelle jongelingen. Eentje nam de hele verdediging in snelheid, kwam alleen voor Wim maar die redde mooi met een beenveeg wat doet vermoeden dat hij nog aan judo gedaan heeft. De match ging op en af en was aangenaam om te volgen. Centraal op het middenveld heerste Peter V die de tegenstand afschudde als een natte hond water. Zo lanceerde hij een aanval op rechts, Michiel haalde de achterlijn kwam op doel af en werd toen onderuitgehaald. Strafschop zei de ref en wij waren direct akkoord. Simon eiste de bal op en plaatste die mooi in de hoek, onhoudbaar voor de keeper: 0-1 en de wereld zag er rooskleuriger uit ondanks de zware bewolking. Kort daarna  schoot Simon nog een mooie kans naast maar dat hebben we hem na de match vergeven. De tweede helft begon met een prachtig schot van de Lorre dat uiteenspatte op de verste paal. De Caféboontjes voetbalden nog goed mee en bleven gevaarlijk met hun snelle mannen. Het was echter op een stilstaande fase dat ze gelijk kwamen. De bal ging door de muur en verraste Wim totaal: 1-1 en dat was gezien het aantal toenemende kansen misschien verdiend voor de Boontjes. Opel herpakte zich, Peter verdeelde en heerste, Lorre nam de hele rechterflank voor zijn rekening, links duwde Cliff Simon vooruit en Dirk werkte voor iedere morzel grond. Een ver schot van Dirk werd door de keeper gered en Cliff besloot juist naast. Peter vuurde twee afstandsschoten af waarvan een gered werd door de keeper en de tweede nipt over ging. Opel rook zijn kans en Wim kwam erin voor Sandro. Een aanvaller voor een verdediger. Kort daarna was het raak, Michiel zette scherp voor, de bal werd ontzet en kwam mooi in de loop van een aanstormende Simon. Die hield de bal mooi laag en beheerst schoot hij heerlijk binnen. Een van de mooiste doelpunten van het seizoen. Met nog een tiental minuten te spelen trokken de gastheren op zoek naar de gelijkmaker maar Bart en Kim smeten zich voor alle ballen en op een tegenaanval werd Wim nog onterecht afgevlagd voor buitenspel. De Boontjes kregen nog enkele mooie kansen maar de buit was binnen voor Opel. Eind goed alles goed. Deze match was veelbelovend, waren ze dat maar allemaal..
De samenstelling der ploegen: